Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne u starszych dzieci i nastolatków bywa wyzwaniem terapeutycznym. Z jednej strony konieczne jest, by pacjent był zmotywowany do leczenia i wykonywał zadania pomiędzy sesjami. Z drugiej zaś strony należy skłonić rodziców do zaangażowania się w terapię tak, by wspierali swoje dziecko w leczeniu, nie odbierając mu jednocześnie jego autonomii. John Piacentini, Audra Langley i Tami Roblek dość skutecznie zmierzyli się z tymi problemami. Spora część ich programu terapeutycznego jest przeznaczona do pracy z samym dzieckiem czy nastolatkiem. To przede wszystkim na młodym pacjencie ciąży obowiązek wykonywania zadań na sesjach i pomiędzy nimi. To on decyduje pod koniec każdej sesji, ile o swojej terapii powiedzieć rodzicom oraz o jaki rodzaj pomocy ich poprosić. Zdecydowanie do polecania w pracy „na pierwszej linii psychoterapii”.
dr n. med. Artur Kołakowski
specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży, psychoterapeuta poznawczo-behawioralny, superwizor
Z wielką radością przyjmuję dostępność na polskim rynku wydawniczym kolejnego programu terapeutycznego o udowodnionej empirycznie skuteczności, tym bardziej że jest to pierwsza publikacja, która prezentuje podejście terapeutyczne dopasowane do potrzeb dzieci i adolescentów cierpiących na zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne oraz ich rodzin.
Ida Derezińska
psycholog kliniczna, psychoterapeutka dzieci i młodzieży, superwizorka psychoterapii poznawczo-behawioralnej, SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny - Szkoła Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej
Przystosowywanie różnych metod, strategii i technik na potrzeby i możliwości młodych, a tym bardziej małych, pacjentów jest bardzo trudnym i ryzykownym zadaniem, z jakim często mierzą się psychoterapeuci zajmujący się tą grupą. Jako jedna z takich terapeutów z wielką radością przyjmuję zestaw publikacji prezentujących oparty na dowodach, a zatem naukowy, model pracy z dziećmi i młodzieżą chorującymi na zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Ten kompletny protokół terapeutyczny obejmuje podręcznik terapeuty oraz poradnik pacjenta, które krok po kroku prowadzą oboje przez kolejne sesje. Początkującym terapeutom program pomoże ukierunkować działania, oferując schemat, na bazie którego należy na bieżąco przygotowywać się do kolejnych etapów pracy. Natomiast doświadczonym specjalistom pozwoli uporządkować i zweryfikować wiedzę oraz stosowane narzędzia. Jedni i drudzy skorzystają z przedstawionych treści w prowadzeniu psychoedukacji (zarówno dzieci, jak i rodziców), w formułowaniu i analizowaniu pracy osobistej pacjenta oraz w monitorowaniu przebiegu i efektów psychoterapii.
Emilia Link-Dratkowska
psycholog kliniczna, psychoterapeutka poznawczo-behawioralna
O autorach
Dr John Piacentini – członek American Board of Professional Psychology, profesor psychiatrii i nauk behawioralnych, dyrektor Child OCD, Anxiety, and Tic Disorders Program, kierownik Katedry Psychologii Dziecięcej na Wydziale Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Semel Institute for Neuroscience and Human Behavior (Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles). Ma na swoim koncie liczne publikacje na temat leczenia zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego u dzieci, zaburzeń lękowych i tikowych. Jest członkiem American Board of Clinical Child and Adolescent Psychology, członkiem założycielem Academy of Cognitive Therapy i przewodniczącym Behavioral Sciences Consortium w Tourette Syndrome Association.
Dr Audra Langley – adiunkt na Wydziale Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Semel Institute for Neuroscience and Human Behavior (Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles), współprowadzi Child OCD, Anxiety, and Tic Disorders Program. Jest także dyrektorem ds. szkoleń w LAUSD/UCLA/RAND Trauma Services Adaptation Center, instytucji działającej w ramach National Child Traumatic Stress Network. Jako badacz i klinicysta specjalizuje się w poznawczo-behawioralnej terapii młodzieży z zaburzeniami lękowymi.
Dr Tami Roblek – klinicysta i badacz na Wydziale Psychiatrii Dziecięcej i Młodzieżowej w Semel Institute for Neuroscience and Human Behavior (Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles), współprowadzi Child OCD, Anxiety, and Tic Disorders Program. Od National Institute of Mental Health otrzymała nagrodę National Research Service Award na kontynuowanie po doktoracie badań w dziedzinie czynników rodzinnych i środowiskowych wpływających na rozwój zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego. Jest autorką licznych prezentacji i artykułów naukowych na temat lęku u dzieci, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, fobii szkolnej i trichotillomanii u młodzieży.
Polecamy również Terapia zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego małego dziecka jak i Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Terapia ekspozycji i powstrzymania reakcji.
Patronat:Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behawioralnej im. Zdzisława BizoniaZdrowa Głowa - psychoterapia i rozwój osobistyEdukacjaMedyczna.plPolskie Stowarzyszenie Studentów i Absolwentów Psychologii
Spis treści
O autorach
O serii
Podziękowania
Rozdział 1
Wstępne informacje dla terapeutów
Rozdział 2
Sesja pierwsza: psychoedukacja i uzasadnienie terapii
Rozdział 3
Sesja druga: stworzenie hierarchii objawów i psychoedukacja
Rozdział 4
Sesja trzecia: ekspozycja i powstrzymanie reakcji oraz kwestionowanie negatywnych założeń
Rozdział 5
Sesja czwarta: restrukturyzacja poznawcza i redukcja poczucia winy
Rozdział 6
Sesja piąta: radzenie sobie z obsesjami i reakcje rodziny pacjenta na zaburzenie
Rozdział 7
Sesja szósta: ocena postępów i odpowiedzialność dziecka za przebieg leczenia
Rozdział 8
Sesja siódma: usuwanie przeszkód na drodze realizacji ekspozycji i wtórne korzyści z zaburzenia
Rozdział 9
Sesja ósma: ekspozycja i powstrzymanie reakcji oraz różnice między zachowaniami wynikającymi i niewynikającymi z zaburzenia
Rozdział 10
Sesja dziewiąta: praca nad trudnymi objawami i troska o dobrostan rodziny
Rozdział 11
Sesja dziesiąta: praca nad trudnymi objawami i rozwiązanie ewentualnych problemów
Rozdział 12
Sesja jedenasta: planowanie zakończenia terapii i zapobieganie nawrotom zaburzenia
Rozdział 13
Sesja dwunasta: zakończenie terapii
Aneks 1
Skala Obsesji i Kompulsji Yale-Brown dla Dzieci – Children’s Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale (CY-BOCS)
Aneks 2
Formularze oceny ogólnej poprawy stanu pacjenta
Bibliografia
