Kino stylu zerowego to takie kino, w którym widz ma się skupiać na opowiadanej fabule, zdarzeniach, postaciach, a nie na filmowej formie. Taki model kina zdecydowanie dominował przez większą część istnienia kinematografii i ciągle ma rzesze zaprzysięgłych zwolenników. Wypracowana na przestrzeni lat praktyka produkcyjna była nastawiona na ukrywanie środków warsztatowych i form wyrazu. Styl staje się wówczas niewidoczny, przezroczysty, osiąga poziom zerowy. Takie kino nazwano kinem stylu zerowego.
MIROSŁAW PRZYLIPIAK; wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego, historyk i teoretyk filmu, tłumacz. Autor sześciu książek oraz blisko 150 artykułów naukowych dotyczących kina i kultury audiowizualnej, a także kilkuset recenzji filmowych. Stypendysta Fundacji Fulbrighta na Uniwersytecie Harvarda (1998–1999) oraz Fundacji Rockefellera (2002). Przetłumaczył kilkadziesiąt książek, przede wszystkim z dziedziny psychologii, filmu oraz kultury audiowizualnej, zrealizował też kilka filmów dokumentalnych.
SPIS TREŚCIWstęp do wydania pierwszego
Wstęp do wydania drugiego
Część 1Trochę historii
Rozdział 1
Początki i wcześniej
Rozdział 2
Od kinematografu do kinematografii
Rozdział 3
Nadeszło kino - a co ze sztuką?
Część 2Kino opowiada historie
Rozdział 4
Opowiadanie, czas i przestrzeń
Część 3Styl zerowy
Rozdział 5
Filmowa mowa codzienna
Rozdział 6
Zrozumiałość i jednoznaczność
Rozdział 7
Obiektywizm i realizm
Rozdział 8
Przezroczystość
Rozdział 9
Kierowanie emocjami
Rozdział 10
Można też inaczej
Część 4W nurcie zmian
Rozdział 11
Kino postklasyczne?
Rozdział 12
Fala pierwsza: między narracyjnością a widowiskowością - Kino Nowej Przygody
Rozdział 13
Fala druga: postmodernizm, czyli samoświadomość kina
Rozdział 14
Fala trzecia: filmy łamigłówki
Rozdział 15
Deadpool jako zwierciadło przemian filmu fabularnego: studium przypadku
Rozdział 16
Kino stylu stylowego?
Część 5O czymś innym...
Rozdział 17
Gatunki i autorzy
Rozdział 18
Symbole, symbole...
Bibliografia
Indeks nazwisk
Indeks materiałów filmowych
Indeks haseł