Zagadnienie leżące u podstaw tej pracy to zagadnienie stosunków między osobowością indywidualną a solidarnością społeczną. Jak dochodzi do tego, że jednostka, stając się bardziej autonomiczna, jest zarazem w wyższym stopniu zależna od społeczeństwa? Jak można być jednocześnie istotą bardziej zindywidualizowaną i bardziej solidarną? Nie sposób bowiem zaprzeczyć, że oba te dążenia, mimo że wydają się sprzeczne, występują równolegle. Oto problem, jaki przed sobą postawiliśmy. Wydawało się nam, że tę pozorną antynomię wyjaśniają przekształcenia solidarności społecznej, które są rezultatem coraz większego podziału pracy. Oto w jaki sposób doszliśmy do tego, że podział pracy stał się głównym przedmiotem naszego studium.
