Czujemy wstyd, gdy ponosimy porażki. Największa porażka to niemożność zbudowania więzi z innymi istotami ludzkimi, a pierwszą taką istotą jest matką. Zazdrość odczuwamy, dostrzegając, że istnieje ktoś (na podstawowym poziomie – edypalny rywal lub rodzeństwo), kto nawiązał relację tam, gdzie nam się nie powiodło.
Niemowlę poszukuje własnego self w uśmiechniętej twarzy matki zainteresowanej dzieckiem. Analogicznie, osoba dorosła szuka potwierdzenia u partnera, rodziny i społeczeństwa. Niektórzy szczęściarze zawsze mogli być pewni miłości i akceptacji pierwszych opiekunów. Poza tymi wyjątkami wszyscy boimy się jednak pustego spojrzenia, które świadczy o nierozpoznaniu naszych potrzeb. Obawiamy się również spotkania z osobą, która widzi nie to, kim chcemy być, lecz to, kim ona chce, byśmy byli.
Phil Mollon – psychoanalityk, członek Brytyjskiego Towarzystwa
Psychoanalitycznego. Przez wiele lat zajmował się tematyką wstydu i narcyzmu
oraz innymi zaburzeniami obrazu self. Tym zagadnieniom poświęcił dwie inne
książki: The Fragile Self oraz Releasing the Self: The Healing Legacy of Heinz
Kohut. Pisał też o wpływie traumy w Multiple Selves, Multiple Voices i o naturze
pamięci w publikacjach Remembering Trauma oraz Freud and False Memory.
Nakładem Oficyny Ingenium ukazał się ostatnio książka tego autora poświęcona
ADHD i spektrum autyzmu: Rozpadające się self. Psychoterapia osób dorosłych
z ADHD, w spektrum autyzmu i z zaburzeniami somatopsychicznymi.
