Wielu specjalistów pracujących z dziećmi niepełnosprawnymi umysłowo uważa, że w prowadzeniu skutecznej terapii dzieci kluczową rolę odgrywają ich rodzice. Tymczasem autor tej książki zauważa, że współpraca ta w zasadzie rzadko kończy się sukcesem.
Jacek Kielin uważa, że współpraca z rodzicami jako podstawa relacji pomiędzy specjalistą pracującym z dzieckiem a jego rodzicem się nie sprawdza i często może nawet szkodzić wszystkim zaangażowanym w to osobom.
Rodzice nie będą nigdy dla terapeutów równorzędnymi partnerami w procesie terapii ich dzieci, gdyż mimo wielkich chęci, gorącego serca i miłości, jaką darzą swoją pociechę, nie mają przecież zawodowego przygotowania, specjalistycznej wiedzy i nie posiadają predyspozycji potrzebnych do pracy terapeutycznej.
Z dziećmi nie współpracujemy, ale im pomagamy. Rodzicom także, jak mi się wydaje powinniśmy pomagać, bo oni proszą o pomoc, a nie o współpracę - pisze Jacek Kielin.
Jego książka ma ułatwić psychoterapeutom to zadanie.
Wstęp.
1. Czy należy współpracować z rodzicami?
2. Współpraca a pomaganie
3. O konsekwencjach okazywania życzliwości
4. Jak nie dać zjeść się żywcem, czyli jak sobie radzić z własnymi uczuciami
5. Diagnozowanie
6. Kontrakt – niezwykła umowa
7. Jak osiągnąć założone cele
8. Wykorzystanie transferu
9. Wykorzystanie rozkładu dnia rodziny w formułowaniu zaleceń
10. Wykorzystanie wzmocnień, czyli o sensownym zaspokajaniu głodu pochwał
11. Procedura postępowania z rodzicami
12. Praca z rodzicami o postawie unikającej
13. Praca z rodzicami o postawie nadmiernie wymagającej
14. Praca z rodzicami o postawie nadmiernie opiekuńczej
15. Praca z rodzicami o postawie odtrącającej
16. Praca z rodzicami o postawach pozytywnych
17. Od czego zacząć?
Bibliografia.
